زنان در محیط کار: چالش‌ها و فرصت‌های دورکاری برای پیشرفت شغلی

کارفرمایان باید اطمینان حاصل کنند که سیاست‌های کار انعطاف‌پذیر آن‌ها مانعی برای پیشرفت زنان در مسیر شغلی‌شان ایجاد نمی‌کند. در دنیای امروز، دورکاری به یکی از رایج‌ترین شیوه‌های کاری تبدیل شده است، اما این تغییر می‌تواند تأثیرات متفاوتی بر زنان و مردان داشته باشد. باید مراقب باشیم که ناخواسته مانع از دستیابی زنان به برخی فرصت‌ها نشویم، فقط به این دلیل که در زمان‌هایی که برای مهارت‌های آن‌ها و همچنین برای مشارکت در کسب‌وکار مفید است، در دفتر حضور ندارند.

تأثیر دورکاری بر مسیر شغلی زنان

مطالعات اخیر نشان داده است که کار از خانه اغلب نقش‌های جنسیتی کلیشه‌ای را تقویت می‌کند. طبق این تحقیقات، زنان بیشتر با مرزهای نامشخص بین کار و زندگی شخصی و حواس‌پرتی‌های مکرر مواجه می‌شوند و همچنین از آن‌ها انتظار می‌رود که مسئولیت‌های مراقبتی بیشتری بر عهده بگیرند. در مقابل، مردان گزارش داده‌اند که توانایی بیشتری در جداسازی زمان کاری و خانوادگی خود دارند. این تفاوت‌ها نشان‌دهنده‌ی این است که هنجارهای اجتماعی همچنان سهم نامتناسبی از مسئولیت‌های مراقبت از کودکان و کارهای خانه را بر عهده‌ی زنان می‌گذارند، که این موضوع اغلب بر توانایی آن‌ها برای حضور در دفتر به اندازه‌ی مردان تأثیر می‌گذارد.

این مسئله به هیچ‌وجه نشان‌دهنده‌ی عدم تعهد زنان به حرفه‌ی خود نیست، بلکه یک مشکل سیستمی است که نیاز به تغییرات گسترده‌ی اجتماعی دارد. این شکاف می‌تواند چالش‌هایی مانند سوگیری نزدیکی را تشدید کند، جایی که رهبران به‌طور ناخودآگاه کارکنانی را که به‌صورت فیزیکی در دفتر حضور دارند، ترجیح می‌دهند. این سوگیری می‌تواند به طور ناخواسته فرصت‌های شغلی زنان را محدود کند و مانع از پیشرفت آن‌ها در محیط کار شود.

راه‌حل‌های سازمانی برای حمایت از زنان در محیط کار

برای مقابله با این چالش‌ها، سازمان‌ها باید سیاست‌های عادلانه‌ای را اتخاذ کنند که هم از زنان و هم از مردان حمایت کند. این سیاست‌ها باید مسئولیت‌های والدینی مشترک را تشویق کرده و انعطاف‌پذیری را برای همه‌ی کارکنان به یک امر عادی تبدیل کند. اگر کارفرمایان می‌خواهند بیشترین بهره را از نیروی کار خود ببرند و بااستعدادترین کارکنان را حفظ کنند، باید فرهنگ حضور فیزیکی در محل کار را کنار بگذارند و تمرکز خود را بر شناسایی افرادی که واقعاً عملکرد بالایی دارند، معطوف کنند.

دورکاری به بسیاری از زنان این امکان را داده است که هم‌زمان با مدیریت مسئولیت‌های فرزندپروری، مسیر شغلی خود را نیز حفظ کنند. در غیر این صورت، آن‌ها مجبور می‌شدند به سمت مشاغل کم‌درآمدتر و با مهارت پایین‌تر که فقط انعطاف‌پذیری دارند، سوق پیدا کنند. برای حفظ این تعادل، باید سیستم‌های قوی برای ارزیابی عملکرد و خروجی کارکنان ایجاد شود، جلسات منظم برگزار شود و اطمینان حاصل شود که تمامی کارکنان، صرف‌نظر از جنسیت یا محل کارشان، به فرصت‌های توسعه و پیشرفت دسترسی برابر دارند.

بازتعریف مدل‌های پیشرفت شغلی

در نهایت می‌توان گفت که در حالی که دورکاری مدل‌های سنتی پیشرفت شغلی را دستخوش تغییر کرده است، در عین حال فرصتی منحصربه‌فرد را فراهم می‌کند تا این مدل‌ها بازتعریف شوند و برای نیازهای متنوع کار و زندگی فراگیرتر و سازگارتر شوند. این تغییرات می‌توانند تأکید را از حضور فیزیکی به عملکرد و خروجی منتقل کنند و به ایجاد محیط کاری عادلانه‌تر و متنوع‌تر کمک کنند.

نویسنده: سید مهدی هاشمی